Film omawia mechanizm szyfru Cezara oraz możliwość wykorzystania kodów ASCII do szyfrowania wiadomości za pomocą szyfru Cezara w języku Python.
dziurka od klucza © sirius1/Shutterstock.com
klucz © VectorShow/Shutterstock.com
Film prezentuje zadania ćwiczące wykorzystanie szyfru Cezara.
dziurka od klucza © sirius1/Shutterstock.com
klucz © VectorShow/Shutterstock.com
a) Aby otrzymać kod ASCII danego znaku, należy wykorzystać funkcję ord(znak) – jeśli zastosuje się np. polecenie ord("a") program wyświetli liczbę 97, a jeśli poniższy skrypt – wyświetli litery i odpowiadające im kody ASCII od 97 do 103. Zmień parametry pętli, aby otrzymać cały alfabet łaciński.
b) Funkcja odwrotna do ord(znak) to chr(kod). Pozwala ona otrzymać znak odpowiadający danemu kodowi ASCII, np. w wyniku zastosowania polecenia chr(97) otrzymamy literę a.
Sprawdź, co otrzymasz po uruchomieniu poniższego skryptu. Zauważ, że polecenie range(122, 115, -1) wskazuje na kolejne wartości od 122 do 116 z krokiem -1, czyli liczby 122, 121,…, 116.
Zdefiniuj funkcję szyfruj_znak(znak, klucz), której parametrami są – odpowiednio – dowolna mała litera alfabetu łacińskiego oraz liczba całkowita nieujemna mniejsza od 1000, a wynikiem jest litera zaszyfrowana danym kluczem. Sprawdź działanie funkcji dla podanych poniżej parametrów.
szyfruj_znak("a", 3) jest d.szyfruj_znak("z", 7) jest g.Zdefiniuj funkcję szyfruj(tekst, klucz), której parametrami są – odpowiednio – ciąg małych liter alfabetu łacińskiego oraz liczba całkowita nieujemna mniejsza od 1000, a wynikiem jest tekst zaszyfrowany danym kluczem. Sprawdź działanie funkcji dla podanych poniżej parametrów.
szyfruj("kiedyspotkanie", 13) jest xvrqlfcbgxnavr.szyfruj("tajne", 133) jest wdmqh.Wynikiem zdefiniowanej poniżej funkcji deszyfruj(tekst, klucz) powinien być odszyfrowany tekst z danym kluczem, np.:
deszyfruj("xvrqlfcbgxnavr", 13) jest ciąg znaków kiedyspotkanie.deszyfruj("wdmqh", 133) jest ciąg znaków tajne.Przeanalizuj podane informacje i popraw błąd w skrypcie.
Zdefiniuj funkcję szyfruj2(tekst, klucz1, klucz2), której parametrami są – odpowiednio – ciąg małych liter alfabetu łacińskiego oraz dwie liczby całkowite, a wynikiem jest tekst zaszyfrowany w ten sposób, że litery na pozycjach parzystych zaszyfrowano kluczem klucz1, a na nieparzystych – kluczem klucz2. Sprawdź działanie funkcji dla podanych poniżej parametrów.
szyfruj2("poufnytekst", 3, 10) jest zreixbdhuvd.szyfruj2("poczekajnamnie", 123, 5) jest uhhsjdfcstrgnx.Pewien tekst zaszyfrowano szyfrem Cezara z kluczem o wartości 5. W wyniku tej operacji otrzymano szyfrogram: HEQTBNJP PYTWD LTSN IBF EFOFHJ SNJ EQFUNJ FSN OJISJLT. Odszyfruj ten tekst, wiedząc, że do szyfrowania użyto alfabetu łacińskiego bez polskich znaków.
Zdefiniuj funkcję jaki(tekst_jawny, szyfrogram), której parametrami są ciągi małych liter alfabetu łacińskiego, a wynikiem jest klucz z przedziału [0, 25], pozwalający zaszyfrować tekst jawny za pomocą metody Cezara, lub wartość –1, gdy szyfrogram nie mógł powstać z tekstu jawnego w wyniku szyfrowania metodą Cezara. Sprawdź działanie funkcji dla podanych poniżej parametrów.
jaki("niespodzianka", "pkgurqfbkcpmc") jest 2.jaki("zmiana", "anjbxb") jest -1.Zdefiniuj funkcję szyfrujpl(tekst, klucz), której parametrami są odpowiednio ciąg małych liter alfabetu (mogą w nim występować litery typowo polskie) oraz liczba całkowita nieujemna mniejsza od 1000, a wynikiem jest zaszyfrowany tekst z danym kluczem. Sprawdź działanie funkcji dla podanych poniżej parametrów.
szyfrujpl("przekaż", 7) jest yzćkóęe.szyfrujpl("wiadomość", 3) jest źlcfrorwę.m, jeśli kod ASCII litery k wynosi 107? tajemnica zaszyfrowano szyfrem Cezara i otrzymano xeniqrmge. Jakiego klucza użyto?